Tomb Raider IV-VI Remastered – İnceleme

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Tomb Raider serisini ve Lara Croft karakterini gerçekten çok seviyorum. Hatta kızımın ikinci adının Lara olmasının sebebi de bu (oğlum olsaydı onun ikinci adını Nathan koyacaktım). Fakat ben seriyi Crystal Dynamics’in devraldığı, Legend’tan itibaren seviyorum. Zira Core Design’in ellerinden çıkma ilk 6 oyunun kontrollerini çıktığı dönemde bile hiç beğenmez, sırf o macera ve keşif duygusunu yaşayabilmek için oynardım.

Tomb Raider IV – V – VI Remastered serinin Core Design döneminde çöküşe geçtiği fetret dönemi oyunlarını içeren bir paket. Her biri neredeyse 25 senelik oyunlar olduğu için tek tek incelememe gerek olmadığı düşünüyorum. Özellikle Angel of Darkness’ın internet üzerinde ne kadar kötü bir şöhrete sahip olduğunu zaten biliyorsunuzdur. Beşinci oyun da tamamen seri yatmasın diye yapılmış, kâbus gibi bir geliştirme sürecine sahip olduğu için gene her tarafı dökülen bir oyun. Paketin parlayan tek oyunu The Last Revelation bile serinin önceki oyunlarına kıyasla daha zayıf bir oyun olduğu için bu Remastered paketinin işi ilkine oranla çok daha zor sizin anlayacağınız.

Paketin sunduğu en büyük yenilik özellikle benim gibi oyuncuların ellerini ovuşturarak beklediği modern kontrol şeması. Modern aksiyon oyunlarında olduğu gibi sol analog’la karakteri yönlendirip sağ analog’la da kamerayı yönettiğiniz bu kontrol şeması zamanında yapılan pek çok hatayı da ortadan kaldırıyor. Örnek vermek gerekirse Lara tutunabileceği yüzeylere artık otomatik olarak tutunuyor, ya da tırmandıktan sonra emekleyerek girebileceği noktalara otomatik olarak eğiliyor. Lakin bunlar bile oyunun yontma taş devrinden kalan kontrol sistemini kurtarmaya yetiyor mu? Kesinlikle hayır.

Mesela oyunda Dash Jump denen bir atlama mekaniği var. Bir adım geri zıplıyor ve ileri doğru koşup atladığınızda havada aksiyon butonuna basarsanız Lara köşelere tutunacak şekilde zıplıyor (Bu arada sadece basit bir sıçrama yapabilmek için ne kadar çok butona basmak zorunda olduğunuzu fark ettiniz mi?). Fakat modern kontrol sisteminde geri adım (Back Step) yok ve artık bu atlamaları yapabilmek için köşelerin olabilecek en son pikselinden yapmak zorunda kalıyorsunuz. Hadi ben beceriksizin tekiyim belki diye klasik Tomb Raider oyunlarıyla büyümüş eşime de aynı platform sekanslarını denettim fakat sonuç aynı. İkimizin de şakasız 10 dk uğraşarak tek bir sıçramayı bile gerçekleştiremediğimiz anlar oldu.

Öte yandan Lara’nın bel hizasında olan yüksekliklere eski kontrol sisteminde tek butonla tırmanabiliyorken modern sistemde olduğunuz yerde zıplayıp Lara’yı havada bir piksel öne kaydırmanız gerekiyor, şaka gibi gerçekten. Remastered ekibinin bu kadar basit şeyleri atlamış olması inanılır gibi değil. Tank kontrolleri analog çubuklarla oynamak zaten neredeyse imkânsız gibi bir şey. O yüzden oyun içinde sürekli olarak eski ve modern kontrol sistemleri arasında geçiş yapmak zorunda kalmak kabus gibi.

Bakın bunu gerekirse sabaha, hatta ölene kadar tartışırım ama Core Design dönemi TR oyunlarının kontrol ve platform mekanikleri zamanı için bile felaket, kimse de beni bunun tersine ikna edemez. O zamanlar bunlara katlanarak oynamış olmamız da bu gerçeği değiştirmiyor maalesef. Hadi ilk iki oyun daha türe yeni yeni yön verdiği için normal diyelim, fakat 6 oyun boyunca Lara’nın bir objenin kenarına geldiği anda hiçbir şeye tutunmadan direkt olarak kendini aşağı atması, ya da bir atlama sekansında kendini tutunacak yüzeye doğru yönlendirmemesi, hele hele de oyun içinde hiçbir otomatik checkpoint olmadığı için her saniye manuel kaydederek oynamak zorunda kalmanız akıl alır işler değil. Siz şimdi diyeceksiniz ki, bunlar Prince of Persia, hatta Uncharted döneminin modern mekanikleri. Hiç de bile, çünkü Crystal Dynamic seriyi devraldığı daha ilk oyun Legend’ta bile bu mekaniklerin tamamını düzeltti. O yüzden ben bu pakette modern kontrollerden önce bu son derece basit, günümüz platform – aksiyon oyunlarının temeli olan iyileştirmeleri beklerdim, büyük hayal kırıklığına uğradım. PS1’de bitirdiğim Toy Story 2’nin bile platform mekanikleri buna 10 basar ya.

Asla affetmeyeceğim kontrol sistemi şimdilik burada dursun, gelelim paketin diğer geliştirmelerine. Tıpkı ilk üç pakette olduğu gibi grafiksel açıdan da Crystal Dynamics dönemi oyunlarını anımsatan görsel iyileştirmeler mevcut. Oyunların eskiliği ve görsel tasarımı göz önüne alındığında bunun gayet yeterli seviyede bir grafik iyileştirmesi olduğunu düşünüyorum. İstediğiniz zaman da tek tuş ile orijinal grafiklere dönüş yapabiliyorsunuz. Fakat neden bilmiyorum, yeni grafiklerde oldukça koyu renkler seçilmiş ve abartmıyorum bazen karanlıktan ötürü yolumu bulabilmek için orijinal grafiklere geri dönüş yapmak zorunda kaldığım anlar oldu. Halbuki orijinal grafiklere dönünce bir bakıyorum ortalık yemyeşil çimen, her yerden sızan parlak güneş ışığı. İnternetten okuduğum kadarıyla Angel of Darkness’ın yüzünden böyle bir renk paleti seçmişler ama bana çok doğru bir karar gibi gelmedi bu.

Paketteki en güzel geliştirme ise The Last Revelation’ın zamanında sadece PC’ye özel çıkan Times Exclusive bölümü. Bu sayede konsol sahipleri olarak bu ekstra bölümü de oynayabildik yıllar sonra. Kısa bir bölüm olsa da gayet hoş bir eklenti olmuş. Angel of Darkness’a da oyunun orijinalden kesilen bazı diyaloglar ve silahlar falan eklenmiş ama oyunun kalitesizliğini düzeltecek şeyler değiller, hatta oyunun orijinalini saniye saniye hatırlamayanlar eklentilerin büyük kısmını fark etmeyecektir bile. Gene de ekibin çabasını takdir ettim.

Sadede geldiğimizde asıl amacının ne olduğunu sorgulatan bir paket oldu IV – V – IV Remastered. Neden derseniz, eğer amaç klasik oyunları yeni oyunculara sunmaksa bu paketteki kontrol sistemleri ve oynanış mekanikleriyle bunun imkânı yok. Düşünün benim gibi full retro kafa bir adam bile bunu diyorsa modern TR ve Uncharted’lara alışmış oyuncular ne her platform sekansı öncesi kayıt alarak oynayacaktır, ne de ufacık bir atlayış için butonlar savaşına girip tek tek piksel ayarı yaparak. Yoksa zaten bu oyunlarla büyümüş ve cefasını çeken oyuncular klasik tank kontroller ile bildikleri şekilde oynamaya devam edecektir, buna şüphe yok. O yüzden dinozor fanatikleri haricinde pek kimseye hitap etmesi mümkün olmayan, açıkçası oyunları modern sisteme taşımaktan fazla da bir şey sunmayan bir paket bu. Üzerine de paketteki tüm oyunların serinin en kötüleri olduğunu eklersek açıkçası çok da iştah açıcı bir şey yok ortada. Biz modern Lara’cığımla aynen devam…